Aí vén o maio

Ahi ven o maio 
de frores cuberto
puxeronse a porta 
cantandome os nenos
os puchos furados 
pra min extendendo
pedironme crocas 
dos meus castiñeiros

Pasai rapaciños 
calados e credos
que o que é polo de hoxe 
que darvos non teño
eu sonvos o probe: 
o povo galego
pra min non hai maio, 
pra min sempre é inverno.

Cando eu me atopare 
de donos liberto
que o pan non mo quiten, 
trabucos e prestemos
que, coma os do abade, 
frorezan meus eidos
chegado haberá enton 
o maio que eu quero.

Queredes castañas 
dos meus castiñeiros
cantademe un maio 
sen bruxas nin demos
un maio sen segas, 
usuras nin preitos
nin foros nin cregos.

Manuel Curros Enríquez: Aires da miña terra